Ik heb geen geduld, zo enthousiast ben ik met het schrijven van een nieuwe blog, dat ik op vrijdagavond al voor morgen aan het publiceren ben.
Leren luisteren naar op elkaar tijdens roerige tijden. Dat is een vorm van liefde onder de knie krijgen, waar menigeen een mensenleven lang over doet. Op deze zaterdag staan we even stil bij Marjolein van Kooten, cabaretier. Ik zou haar vorig jaar gaan zien in het Dorpshuis van Ritthem, maar Marjolein had opnieuw last gekregen van haar agorafobie. Ze had angsten. Een belangrijk persoon in haar leven was haar ontvallen en opnieuw deed de agorafobie haar de das om.
De psyche van de mens. Soms geniaal en tot grote prestaties in staat. Soms duister en zeer, zeer kwetsbaar. We lachen soms wat af met z´n allen als we kijken naar mensen op het toneel die er grappen over durven te maken, maar tegelijkertijd is daar die afgrond, waarvoor we onszelf of anderen zien staan. Het is namelijk dapper om op een podium te staan, gezien spreekangst voor veel mensen op nummer 1 staat. Tuurlijk de maatschappij zit anders in elkaar dan jaren geleden, tijdens welke alleen de baas het voor het zeggen had. We durven meer te zeggen tegen leidinggevenden, zijn mondiger naar elkaar en onze spraak heeft zich ontwikkelt tot veelzeggend en krachtig.
Toch is daar die afgrond. Wat moet je ermee, als je partner overlijdt, of erger nog: je kind? Blijf praten, zou ik zeggen. Ga niet in een hoekje zitten piekeren en tobben, zoals ik jarenlang gedaan heb. Doe je mond open als er wat is. Jezelf uiten en jezelf gehoord en begrepen voelen is zeker vandaag de dag, waarin hoge eisen worden gesteld aan mensen, van essentieel belang. Maar ik zeg ook: blijf luisteren naar elkaar. Respecteer elkaars mening ook als je het niet eens wordt met elkaar. Mijn echtscheiding van tien jaar geleden had te maken met dat uiten en luisteren. Ik, psychoot, en mijn partner ex-jehova liepen met zoveel bagage rond, dat het onmogelijk was om dat allemaal te uiten, laat staan dat de ander ernaar kon luisteren. Jammer, want ik houd nog steeds van hem, ook al zien we elkaar niet meer.
Ook al verlies je elkaar, je heb toch van deze persoon gehouden en ernaar geluisterd. Ik zeg soms dingen, die ik van anderen heb gehoord, maar die ik nu niet meer zou vertrouwen. Blijf leren van elkaar, ook al is luisteren niet gelukt en zien jullie elkaar niet meer. Niemand wil echt slecht zijn. We willen allemaal een goed mens zijn diep van binnen in ons hart. Ik zag op tv een documentaire over een man die had gemoord, omdat het zijn manier van overleven was. Ik luisterde en huiverde. Zoals hij dat zat te vertellen, denk ik: ja, we hebben heel wat uit te staan met onze psyche.
Reactie plaatsen
Reacties