ACTEURSOPLEIDING
In het jaar 1996 zou ik studeren aan de acteursopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Het zou een pittig jaar worden. Ik had het VWO volbracht en daarna gestudeerd aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen (nu geheten: de Radboud universiteit). Kortom ik had 8,5 jaar met mijn neus in de boeken gezeten. Ik deed al die tijd wel aan sport, maar mijn lichaam voelde altijd wel stram en gespannen.
Laat nou net de acteursopleiding in Utrecht een lichamelijke manier van aanleren van toneel hebben. Het lesmateriaal bestond uit veel lichaamsbeheersing, Aikido en lichaamsoefening en in de basis acteren vanuit de natuurlijke beweging vanuit het lichaam. Barry Atsma liep daar ook rond en zou het later helemaal gaan maken.
Ikzelf zou het niet redden na een jaar en kreeg een negatief bindend studieadvies. Mijn wereld stortte in. Ik had me een jaar zeer, maar dan ook zeer toegewijd aan het oefenen in het beheersen van mijn lichaam. Ik voelde mij aan het einde van het jaar tijdens de selectieronde voor het tweede jaar opperbest en had een afwijzing niet zien aankomen.
Ik was een van de weinigen van de leerlingen, die niet rookte en las tijdens pauzes filosofie, over het Zijn en het Niets, van Duitse filosofen, terwijl mijn studiegenoten met elkaar zaten te keten en in de pauzes naar MTV keken.
NEUTRAAL MASKER
Tijdens dit jaar van orde, discipline, creativiteit en samenwerking, werd gebruik gemaakt van het zogenaamd 'neutraal masker'. Dit masker bestond uit leer en had, zoals gezegd een neutrale uitdrukking. Achteraf bezien was dit totale gekte. Met dit masker op speelden we een boom, glas, beton, elastiek enz. De gedachte erachter was dat door je te verbeelden, dat je bestond uit een bepaald soort materiaal, dat je bepaalde innerlijke sensaties op gang bracht. Eerst de verbeelding, dan het gevoel en daarna er uiting aan geven door je lichaam te laten spreken. Kunt u het nog volgen?
Lieve mensen, toneel gaat toch over mensen en niet over dingen? Ik geloof, dat toen de basis is gelegd voor mijn ziekte. De opvang na zo'n intensief, vreemd jaar was miniem. Op mijn kleine kamertje van 2,5m bij 3 meter werd ik na het horen van het bindend advies, ik werd gewoon weggestuurd van de toneelschool, die nacht wakker en werd niet goed. Ik ben op mijn fiets naar het ziekenhuis gereden, maar kon deze niet vinden.
In de jaren erna en zelfs nu nog, zou ik allerlei vreemde psychische klachten ervaren. Mijn creativiteit was echter tomeloos. Ik zou wel 100 liedjes schrijven, die ik nu nog moet verwerken in scenario's. Werk genoeg, maar de weg ernaar toe was een hel. Julianastraat ligt nu bij IDTV en NLfilm en zijn hartverwarmende verhalen over mensen zoals jij en ik.
Julianastraat heeft als doel om meer saamhorigheid te brengen in de buurten in Nederland. Waar Love and Fear aandacht vraagt voor het familieleven en het zeer uitdagende leven van studenten. Julianastraat zijn series voor tv. Ook heb ik voor het theater geschreven, ook met zelfgemaakte liedjes, maar dan meer over mijzelf, hoewel het ook deels fictie betreft: Lost in Time. Over het verliezen van je baan en je leven een totaal andere wending geven.
Hieronder een link naar het lied ´Dans´ uit Julianastraat.
Heb een goede dag!
Reactie plaatsen
Reacties