Moeders die moeders verliezen aan De Dood. Een grotere nachtmerrie kan je je niet voorstellen. Een groter drama ook niet. Dat ze getroost mogen worden. Dat de hemel naar ze toe gedijd. Dat die moeders vrede mogen ervaren bij het plekje in Gods hart.
Ik mis oma nog steeds. Een vrouw die niet tegen onderliggende verdeeldheid kon onder haar kinderen. Een alleskunner. De cake die ze bakte, met veel roomboter en een beetje spa rood, zal ik nooit vergeten. Wij als generatie missen oma´s en opa´s. Ze hielden de familie bij elkaar met verjaardagen, gebeden en kerkbezoek. Oma´s en opa´s hoeven de verschrikkingen van deze wereld niet meer mee te maken. Wij als aardbewoners wel. Ik wens iedereen vrede.
Meer woorden heb ik niet. Voor het verdriet van gemiste opa´s en oma´s en voor Gaza.
Reactie plaatsen
Reacties