Zaterdag, dag van verzoening

NIEUW NEDERLAND

De werkweek is voorbij. We worden wakker met veel zon. Gisteren was het ook al zo'n mooie dag. Ik zou gaan wandelen in het Ritthemse bos en dacht met veel weemoed terug aan mijn hond, Noortje, die er een aantal jaren geleden ook nog bij was. Vandaag is het tijd om even stil te staan bij de basis, die ik heb gelegd de eerste helft van mijn leven. Daarbij zou ik veel aan lichaamsbeweging doen, opkomen voor minder bedeelden, stil staan bij gelijke rechten voor gays en me oefenen in meditatie, schrijven, maken van chansons, dichten en schilderen. 

Het kwam allemaal niet aanwaaien. Ik zou in de war raken in Ierland in het jaar 2000, naar aanleiding van trauma en overbelasting. Ik zou terugvechten door een opleiding als Supportwerker in zorgsector af te ronden, te trouwen en een band te vormen met een aantal muzikanten uit de buurt. Ik zou opnieuw over belast raken. Ondanks de rust en tijd, die ik nam voor mensen en mezelf, zou ik alles opnieuw kwijt raken en ontworteld raken. Hier in Oost-Souburg, tijdens dit najaar begin ik opnieuw en verzoen ik me met mijn verleden. Streep eronder, hoewel ik nog veel tijd nodig heb om te wennen aan het zogenaamde 'Nieuwe Nederland' met een politiek met veel nieuwe partijen, met veel 'nieuwe Nederlander' (kinderen, vluchtelingen enz.) en vooral met bewustwording binnen ons land, dat we op een andere manier met elkaar om moeten gaan om de uitdagingen, waarvoor we staan het hoofd te kunnen bieden. 

GENIETEN

Mijn angsten van de afgelopen jaren, deden zich vooral voor als het gaat om de ontwikkeling van techniek en mijn angst, dat ik het niet zou redden als alleenstaande gay man. De intrede van de mobiele telefoon, zou een verschuiving in aandacht worden. Het heeft dingen makkelijker gemaakt, maar er zijn ook gevaren (fraude, oneigenlijk gebruik, enz.)

Hier op deze plek, geniet ik van de vogels in de tuin, van kleine dingen, zoals een voedzame maaltijd, een mooie cd of schoon beddengoed.,  Mijn leven zie ik met minder sombere gedachten tegemoet. Ik heb de echtbreuk, zij het met veel pijn en moeite, leren aanvaarden en heb er vrede mee. Tot nog toe had ik altijd nog de hoop, dat het goed zou komen. Valse hoop, mijn ex man, reageert niet meer en bleek als ex-jehova zelf niet in staat, om een volwassen huwelijk met mij aan te gaan 

Communicatie, het blijft een uitdaging. Duidelijk onder woorden brengen wat je verlangens zijn, opkomen voor jezelf, opkomen voor een ander, grenzen aangeven en gaan staan voor wie je bent. Mijn ouders, lieve mensen waarmee ik ondanks de generatiekloof, nog steeds een warme band opbouw, zouden ook fouten maken, tekort schieten, zoals elke ouder tekortschiet, doordat trauma wordt doorgegeven van generatie op generatie. Maar ook liefde, bewustwording en aandacht wordt van generatie op generatie doorgegeven. Mind you!

Ik schiet ook nog wel 'ns tekort en hoop nu eindelijk te beginnen aan dat lang verwachte droomleven, vol overvloed, warmte en hartstocht. Ik maak me soms wel 'ns boos om mijn eigen eenzaamheid en die van anderen. Een van de grootste uitdagingen van de Westerse wereld, zo niet van de gehele wereld. Eenzaamheid maakt veel kapot, is onnodig en zorgt voor heel veel mentale en lichamelijke klachten. 

Op naar Sinterklaas en het lichtfeest aan het einde van het jaar! Met hernieuwde kracht, een open, allerte houding en passie voor al het moois wat het leven te bieden heeft. 

Hieronder een liedje uit het scenario voor tv, 'Julianastraat', waarmee ik, jong en oud Nederland, iedereen alvast een prettige en gezellige tijd toewens':

Drink met mij

Heb een goede dag!