Donderdag, dag van de Ziel

Gepubliceerd op 10 september 2025 om 23:59

WAARDERING VOOR MEZELF

Dag van de Ziel. Twee dagen voor het weekend en ik mag wel zeggen, dat de ziel gelouterd is. Op maandag zijn we een aan het zorgen geweest voor onszelf en naasten. Op dinsdag was het studeren geblazen. En gisteren werden we door al dat werk vervuld van hernieuwde energie 

 

Op donderdagen nemen we het niet zo nauw met het geloof. Niet dat we niet vriendelijk zijn of geen enkele behoefte hebben aan spiritualiteit. Nee, we maken nog steeds verbinding, zij het dat onze eigen ziel wat meer aandacht krijgt. Na alle verliezen, die ik heb geleden, heb ik vooral geleerd om van mezelf te houden. Dat ging niet zonder slag of stoot. Er was heel wat teleurstelling te overwinnen om uiteindelijk weer een beetje respect, vertrouwen en waardering voor mezelf op te brengen. Toch zit daar de sleutel naar het geluk. 

 

ZIEK

Ik dacht tien jaar geleden alles voor elkaar te hebben. Ik was getrouwd, maakte deel uit van een hechte vriendenkring en ik voelde mij op gemak in de woning in Vlissingen. Veel reizen, theater- en filmbezoek, mijn werk in de zorgsector, vrijwilligerswerk als maatje. Het zorgde voor een goed gevulde week. Totdat ik opnieuw ziek zou worden. In New York zou ik voor het eerst klachten krijgen. Op een Avenue, die we kennen van televisie, was het zo druk en de warmte zo verstikkend, dat ik niet goed zou worden. Ik had de signalen, die ik al eerder kreeg niet herkend. Mijn toenmalige echtgenoot reageerde nogal boos op mijn klachten, waardoor praten niet echt meer lukte. 

 

Nogmaals, ik zou alles verliezen wat me lief was. Ik deed inmiddels elke dag voor en na het werk aan meditatie en yoga, maar ook dat mocht niet baten. Ik zou opnieuw te maken krijgen met psychoses. Je moet je voorstellen, dat jij en de realiteit verbonden zijn door een brug, die ondersteund wordt door een aantal belangrijke, verschillenden pijlers, te weten: relatie, werk, familie en vrienden, vrije tijd enz. Als al die pilaren afbrokkelen, houdt de brug het ook niet meer en raakt je verbinding met de realiteit verstoord. Door een niet te dragen isolement ga je de realiteit anders ervaren. Ik werd door het verlies en het instorten van bovengenoemde brug allereerst geconfronteerd met een soort shocktoestand. Ik vervreemde van mezelf en mijn omgeving door langdurig isolement. Hopelijk leg ik het zo goed uit. Het brein is overprikkeld, eenzaamheid kwam op de voorgrond en ten slotte zou ik daarop reageren met teveel alcoholgebruik. Deze uitzichtloze situatie hield lang aan. 

 

ACCEPTATIE

Mijn ouders moesten lange tijd aanzien, hoe het misging met mij. Vele opnames zouden volgen. Acceptatie van de nieuwe situatie was voor mij moeilijk. In eerste instantie kwam veel van wat er opgelost moest worden op mijn dak neer en die van mijn ouders.  Mijn vrienden, maakten me uit voor psychopaat en lieten me in de steek. De nieuwe buurt in Oost-Souburg viel erg tegen. Na een tijdje werd ik door de buurt valselijk beschuldigd van pedofilie. Ik ben psychosegevoelig en gay, maar om mij nou psychopaat en pedofiel te noemen gaat echt te ver. Tezamen met de man die ik, zoals ik gisteren schreef, via internet ben tegen gekomen en die me een botbreuk bezorgde en mij aanrandde, denk ik: hoeveel kan ik nog hebben? Deze man stalkt mij nog steeds overigens. 

Verdriet, eenzaamheid, woede en angst. Mensen, ik weet er alles van. Je komt op plekken waar je niet wil zijn. Bij het UWV, Bij de centrale voorziening van Emergis in Kloetinge of eenzaam in mijn nieuwe woning met een fles wijn achter mijn kiezen.

Het heeft erg veel kracht gekost om bovenstaande allemaal te kunnen benoemen. Terwijl ik dit schrijf, verblijf ik nog steeds in de kliniek. Ik kan nog niet naar huis en er heerst onduidelijkheid over waar ik dan wel kan wonen de komende tijd. Het beetje kleine spaargeld wat ik nog had is opgegaan aan de eigen bijdrage die ik moet betalen voor de zorg en aan drank. Ik ben afgewezen voor een appartement op de kliniek, hoewel mijns inziens dat wel recht zou doen aan mijn situatie. Zucht heb ik niet meer. Ik ben nu, los van een aantal terugvallen, vier jaar abstinent van alcohol. Ik ervaar geen zucht meer, behalve soms in de weekenden. 

 

Heb een goede dag!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.