DATEN
Ik heb gisteravond afscheid moeten nemen van twee mannen, die ik via internet heb leren kennen. Ik schreef ze gedichten. Ik schreef wat er echt toe doet. Liefde, warmte, respect. Ik ben nog opgenomen in de kliniek en daten is dan wel een probleem. Ik mag hier niet zomaar weg, ook al verblijf ik hier vrijwillig.
Ook had ik deze mannen nog niet in levende lijve ontmoet, het afscheid deed pijn. In de afgelopen weken waren wij een match, zoals dat heet. Een Franstalige man en een danser uit Amersfoort, deelden voor heel even mijn tijd. Ik schreef gedichten over verlangens, dromen en al wat niet meer in me opkwam. Blijkbaar doet niemand hier binnen de kliniek aan sex, aangezien niemand 's nachts weg mag en iedereen hier in een eenpersoonsbed in een te klein kamertje slaapt.
COMMISSIE DEETMAN
Dinsdag. Een dag van studie. De dag van de Hemelse Vader heb ik in het leven geroepen om stil te staan bij kennis- en geloofssystemen, scholing en de waarheid die zich daarmee openbaart. Tot nog toe ben ik vanwege homosexualiteit twee keer gediscrimineerd binnen de kliniek. Een keer door een medewerker van Marokkaanse afkomst en een keer door een oudere, gereformeerde vrouw. Ze zeiden allebei bijna letterlijk, dat binnen het geloof wat zij zelf belijden, twee mannen niet met elkaar gemeenschap mogen hebben. Nou vraag ik je, in 2025!
In 2010 zou ik mezelf, na het naar buiten komen van het rapport van commissie Deetman over misbruik binnen de rooms-katholieke, laten uitschrijven bij deze kerk. Een stukje identiteit zou verloren gaan in me. Ik had dit natuurlijk al veel eerder in mijn leven moeten doen, gezien mijn eigen geaardheid welke gedurende de jaren '80, '90 en '00 echt nog wel een probleem was binnen families van rooms-katholieke afkomst. Meestal werd het stilzwijgend goedgekeurd (het blijft toch je kind), maar erover praten was geen optie.
OVERBELAST BREIN
Ik ervaar veel weerzin in het contact met anderen. Ik voel me bijna letterlijk opgesloten en in de hoek gezet. Het trauma, welke overbleef na het verlies van zo'n beetje alles wat me lief was, was nog steeds niet behandeld. Van therapie was nauwelijks sprake. Met alle gevolgen van dien. Ik zou naast de klachten van psychotische aard met betrekking tot mijn overbelaste brein ook nog een afhankelijkheid van alcohol ontwikkelen. Ik vond lange tijd geen luisterend oor, zowel privé als binnen de zorginstelling. Steeds werd er met het vingertje gewezen richting mij. Jij voldoet niet. Jij blijft hangen in het verleden. Jij drinkt teveel.
Heb een goede dag!
Reactie plaatsen
Reacties