Maandag, dag van de Hemelse Moeder

DE REK IS ER UIT

Al schrijvend, zingend, componerend en schilderend probeer ik me een weg door dit roerige leven te banen. Het is maandag, dag van de Hemelse Moeder. Dat ik de week zo indeel, komt voort uit een gevoel niets te willen missen. De dag van de Hemelse Moeder leent zich bij uitstek voor het zorgen voor anderen en het zorgen voor jezelf. Laat dat laatste nu juist hetgeen zijn waarop ik vast loop. 

Zorgen voor anderen doen sommigen, waaronder ikzelf, maar al te graag. We halen er voldoening uit zolang bij onszelf maar alles  op rolletjes loopt. Nadat mijn scheiding was uitgesproken en ik niet meer kon terugvallen op een vaste betrekking, liep jarenlang niet meer alles op rolletjes. Ik zou opnieuw last krijgen van psychotische klachten en mijn alcoholgebruik zou een probleem worden. Gaandeweg gingen meer mensen mij voorzien van goed bedoeld advies, wat voor mij voelde als bemoeienis. Tegelijkertijd zou ik last krijgen van angsten, woede en verdriet. Zelfs als ik opgenomen was, was ik nog voor anderen aan het zorgen. Zorgen voor mezelf ging steeds moeilijker. 

En toen ontdekte ik iets. Ik ben niet de enige die eenzaam is met bovengenoemde gevoelens. De rek is er wat dat betreft uit. De samenleving bestaat nu uit tweeverdieners, er zijn grote zorgen omtrent de verzorgingsstaat, vluchtelingen zijn er in overvloed, het leven is duurder geworden en ga zo maar door. Wat ontdekte ik dan? Ik kwam er vooral achter, dat veel mensen overbelast zijn. De samenleving stelt hoge eisen aan mensen, die veel ballen hoog moeten houden.

UBERMENSCHEN

Niet alleen volwassenen zijn overbelast, maar er zijn ook veel kinderen die niet meer goed kunnen meekomen in dit hectische leven, met alle gevolgen van dien. ADHD, autisme en hooggevoeligheid worden nu veel meer erkent, waarbij regelmatig wordt gegrepen naar medicatie als hulpmiddel om de boel toch maar op de rails te krijgen. Toen ik kind was had geen enkele van mijn klasgenootjes een diagnose, laat staan dat er gebruik werd gemaakt van medicatie. Tijden veranderen. Pa en vooral ma hebben het een stuk drukker. Als ik zie welke eisen gesteld worden aan veel functies, die ik voorbij zie komen in de vacatures schrik ik me rot. Werkgevers verwachten, dat alleen Übermenschen erop solliciteren. 

Mensen willen een goed uitziende, leuke, vlotte partner, goed presterende kinderen, een uitstekende baan, een mooi huis, reizen, genoeg geld op de bankrekening, een dynamisch sociaal leven met gelijkgestemde vrienden en daarnaast ook nog hun droom verwezenlijken.  Dat dit alles onnoemelijk veel druk op de ketel veroorzaakt laat zich raden. 

Even terug naar mezelf. Ik was getrouwd, ging drie keer per jaar op reis, had een goede cv opgebouwd, leuke vrienden, een koopwoning enzovoorts en toch ging alles wat mis kon gaan goed mis. Ik had al jaren geen psychotische klachten meer en dacht een leuke tweede onbezonnen helft van mijn leven in te gaan. Achteraf gezien kan ik zeggen, dat ik wel enige blinde vlekken had . Wat houdt dat dan in zorgen voor jezelf? Velen denken aan goed eten, drinken, hygiëne en rust. Het gaat echter, weet ik nu, veel verder dan dat. Het houdt ook in dat je je gedachten en gevoelens in harmonie zijn met de realiteit. Dat je voor je eigen belangen opkomt, grenzen stelt aan zowel jezelf als aan de ander.  En zie daar de reden van mijn vele opnames: ik kon deze zaken niet genoeg waarmaken. De realiteit werd onoverzichtelijk, het ordenen van alle informatie die de zintuigen opdoen lukte niet meer. Het was teveel. En vandaar de vervreemding. De samenhang tussen de ervaringen die ik opdeed was zoek geraakt door een gebrek aan richting in het denken, het voelen en het handelen. Alles werd kleurloos en apathie lag op de loer.

Hang de vlag uit op maandag voor jezelf en je dierbaren. 

Heb een goede dag.