STAMPOT ANDIJVIE MET KERST
Koffie, koffie, lekker bakkie koffie. Rita Corita, kent u haar nog? Ik maakte vroeger grapjes over haar op het schoolplein, maar daar heb ik nu nog spijt van. Want o, wat ben ik dol op koffie. Ik heb wel ‘ns een jaar lang cafeïnevrije koffie gedronken en dat beviel wel, maar leuk vond ik het niet. Net zoals die acht jaar lang dat ik vegetarisch ben gaan eten. Wat een gedoe, was dat toen. Vooral tijdens kerst. Vis at ik nog wel, dus ik heb met mijn moeder een keer het volgende recept klaargemaakt tijdens kerst: stampot andijvie met veel gekookte eieren erdoor en daarboven op een zalm. Mijn moeder heeft echt veel met me afgezien. Ik ook met haar, maar wij lachen er gewoon wat om. Mijn vader maakt zich wel boos als ik weer ‘ns teveel drink.
WOISTERS
Ik werd op de middelbare school gepest met mijn homosexualiteit. Toen was pesten nog heel gewoon. Was je geadopteerd, dan werd je gepest. Stotterde je, dan werd je gepest. Droeg je verkeerd schoeisel , dan werd je gepest. Hopelijk is er voldoende veranderd op scholen en is er meer aandacht voor.
Gek genoeg scoorde ik een 2- in het laatste jaar van mijn VWO-carrière toen het ging om een luistertoets Engels, met als onderwerp pesten (bullying). Ik begreep er werkelijk niks van. Nu jaren later word ik gepest door stemmen, omdat ik psychosegevoelig ben. Ik verloor mijn baan, mijn huwelijk strandde, ik kocht een woning in een volksbuurt waar praatjes over mij de ronde deden, puur omdat ik niet pas in zo’n buurt. De stemmen, ik ben ze zelf ‘woisters’ gaan noemen, zijn voornamelijk veroordelend, bijvoorbeeld als ik rook. Ik mag niet roken zeggen de woisters.
Ik heb in een boek over filosofie gelezen, dat we over wat we niet met onze zintuigen kunnen waarnemen, dienen te zwijgen. Gewoon negeren dus, die woisters. Jarenlang, toen ik in de gehandicaptenzorg werkte, heb ik er over gezwegen. Na mijn verlies van werk als ervaringsdeskundige binnen de ggz en na het stranden van mijn huwelijk kwamen de woisters terug. Mijn psychotherapeut stelde voor om er wel over te gaan praten. Ik hoorde een keer de stem van prinses Beatrix, die zei dat er een complot tegen mij bestaat. Nu vraag ik je, ik stond jarenlang voor iedereen klaar, stelde mij ondergeschikt op en was de praatpaal van iedereen. Waarom dan ineens die uiterst negatief beoordelende woisters?
ALCOHOL
In de kliniek waar ik nu verblijf, heb ik gevraagd om een hersenscan. De wetenschap heeft veel stappen vooruit gemaakt, dus ik ben van mening, dat er iets in mijn brein te zien moet zijn, waardoor ik stemmen hoor. Ik had graag ondersteuning gehad van een neuroloog of deskundige op het gebied van de werking van het brein, die me zou kunnen laten begrijpen, waarom ik nu zoveel klachten heb.
Mijn psychiater en iedereen in mijn omgeving, zijn van mening dat ik wel opknap, als ik maar ophoud met het drinken van alcohol. Ik krijg nu antabus, waardoor ik misselijk word, mocht ik toch alcohol drinken. Na mijn eerste opname in het jaar 2000, werd alcohol mijn vriend, toen ik eenmaal een woning toegewezen kreeg in Middelburg. Ik woonde op de begane grond in een nogal ongezellig flatgebouw, maar omdat ik een benedenwoning had, had ik wel een tuin. In die tijd had ik een korte romance met een man, waarvan ik later een Maltezer leeuwtje over zou nemen. Die hond en mijn eigen eindeloze creatieve drang om aan een geleende piano Nederlandstalige liedjes te componeren, spelen en zingen, hielden me in balans. Ik kreeg een baan onder aan de ladder van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking.
THERAPIE
De GGZ-instelling in Zeeland, waarvan ik ondersteuning kreeg, had me de diagnose psychosegevoeligheid gegeven, nadat ik na een jaar zonder dak boven mijn hoofd had en geleefd en teruggekeerd was naar mijn ouderlijk huis. Jaren daarvoor had ik na het verlaten van de toneelschool te maken gehad met agressie naar mij toe van een Antilliaanse huisgenoot. Ik werd ter observatie in Utrecht voor het eerst drie weken opgenomen op een psychiatrische, open afdeling, waar ik therapie kreeg. Ik had in Utrecht de politie laten langs komen om iets te doen tegen de bedreigingen. Ik had ergens gelezen, dat opgekropte agressie ook agressie aantrok. Ik was boos op mijn ouders en op docenten, nadat ik van de toneelschool was gestuurd, dus ik dacht dat de aanvaring met de Antilliaanse huisgenoot aan mezelf lag. De politie deed weinig. In diezelfde tijd volgde ik therapie en schaamde me daarvoor.
Alsjeblieft, lieve mensen. Als je in therapie gaat en je hebt problemen, deel het mee aan je omgeving, aan je familie en vrienden. Het is niets om je voor te schamen. Waarschijnlijk ben je al langer bezig geweest met het oplossen van de problemen in je eigen hoofd en is het in datzelfde hoofd een warboeltje geworden. De wereld om je heen dendert maar door en jij kan even niet meer alles goed volgen. Blijf niet zitten in je isolement, maar betrek andere mensen en de hulpverlening bij je problemen. Doe niet net als ik heb gedaan: je verantwoordelijk voelen en alsmaar verder jagen of in een hoekje zitten en schamen, dat je problemen hebt.
Heb een goede dag.
Reactie plaatsen
Reacties