SAMENWERKEN
Vandaag sta ik stil bij het begrip ‘synergie’. Synergie komt van het Griekse wood synergia, wat samenwerking betekent. Synergie is een begrip dat een proces beschrijft waarbij het samengaan van delen meer oplevert dan de som der delen. Het woord wordt gebruikt voor een situatie waarin het effect van een samenwerking groter is dan elk van de samenwerkende partijen afzonderlijk zou kunnen bereiken.
Als ik iets van de oorlogen en catastrofen uit de wereldgeschiedenis heb begrepen, is het wel dat, om onszelf en volgende generaties te beschermen, er een noodzaak bestaat tot samenwerken. Mijn opa’s en oma’s stammen nog uit de tijd, dat ze zelf een varken hielden. Hoe biologisch wil je het hebben? Zij en met hen vele andere gaven geld aan iemand, die fungeerde als een soort verzekeringsinstantie, mocht het varken ziek worden.
Een basisbehoefte voor ieder mens: voedsel. Door de stamboom van mijn familie na te gaan kwam ik erachter, dat mijn eigen voorvaderen landarbeiders waren. Zwaar werk moesten ze verrichten. Het is nauwelijks meer voor te stellen, hoe leven er toen uitzag in die tijd. Als je mij vraagt of we er sinds die tijd op vooruit zijn gegaan, moet ik je het antwoord schuldig blijven. Gemak dient de mens, is de uitdrukking. Onze levensverwachting is daardoor langer geworden, maar voor elke vooruitgang betalen mensen wel een prijs.
STUDEREN
Mijn voorvaderen liepen zichzelf nog verloren op de akkers en ik ging naar de universiteit van Nijmegen. Dat was wat. Mijn moeder was trots, dat ik het zover schopte. Ik ging weg uit Zeeland, waar ik mijn pubertijd als beklemmend had ervaren vanwege mijn homosexualiteit. Drie jaar kon ik volbrengen bij de studierichting Bestuurs- en Beleidswetenschappen. Tijdens die drie jaar zou ik mijn geloof en vertrouwen in de wetenschap kwijtraken. Ik hoopte er een antwoord te vinden op mijn ontelbare vragen over mens en maatschappij, op mijn tomeloos gepieker, op mijn onrustig zoeken. Het antwoord waarmee de universiteit kwam was teleurstellend: de werkelijkheid is complex en over de meeste problemen in deze maatschappij lopen de meningen uiteen. Een stelling is niet waar, omdat hij altijd en eeuwig weerlegd kan worden.
In die tijd ging er voor mij een andere wereld open. Ik deed aan studententoneel bij de studententoneelgroep ‘Klots’ en ik volgde een cursus cabaret. Een jaar nadat ik de universiteit vaarwel had gezegd, werd ik aangenomen voor de acteursopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ik woonde in een voormalig bordeel, wat omgetoverd was tot studentenhuis. De huur was eigenlijk niet te betalen, maar voor een kamer van 3 bij 2,5 meter kon ik net rondkomen. Ik had dan wel twee bijbanen nodig in de horeca. Op donderdagavond was ik afwasser in de keuken van een restaurant en op zaterdag werkte ik als bediende bij het rockcafe ‘Stairway to heaven’ van mede-eigenaar Henk Westbroek.
Over mijn ervaringen wat de acteursopleiding betreft zou ik een boek kunnen schrijven. Bij die opleiding gingen de docenten bij het acteren uit van van de beweging van het lichaam en van het spelen met een zogenaamd neutraal masker, dat wil zeggen: een masker zonder gezichtsuitdrukking. Met dat ding op je kop kregen we de opdracht van docenten om glas, beton, een boom en elastiek na te spelen. Het moet er hilarisch hebben uitgezien. Na een jaar kreeg ik een negatief bindend studieadvies en storte mijn wereld in. Over drama gesproken.
Heb een goede dag.
Reactie plaatsen
Reacties