LAAT JE LICHT SCHIJNEN
“Het menselijk ras hangt aan een zijden draadje”, gaf de psycholoog Carl Gustav Jung te kennen in een interview toen hij nog in leven was. Na de mechanisering van de landbouw en de industrialisering in de vorige eeuw, is het inderdaad de vraag hoe we nu verder moeten. Tot ik Bestuurs- en Beleidswetenschappen ging studeren aan de Katholieke Universiteit was ik niet zo bezig met milieu en duurzaamheid. Ik had genoeg aan mezelf.
De mensen. Ze stromen door straten van verdriet. Dus laat je licht schijnen vandaag. Je kent vast wel iemand die je dierbaar is. Laat je schaduw verdwijnen en liefde is daar. Open je ogen en laat je stem horen. Pas dan breekt de hemel voor je open.
WAANZIN
Als ervaringsdeskundige binnen de geestelijke gezondheidszorg, vroeg ik een keer aan een groep nog jonge mensen, die tijdelijk opgenomen waren, naar hun dromen en verlangens. De een droomde ervan motor te rijden, de ander hunkerde naar meer sociale contacten, weg van de eenzaamheid en het isolement.
Waanzin, soms ver weg en op veilige afstand. Maar soms ook in het leven griezelig dichtbij. We krijgen er allemaal op een of andere manier mee te maken in ons leven. Of het nu gaat om depressie of verwardheid, om angst of om moeite om je te hechten, er is een weg terug naar wat ik noem ‘je natuurlijke staat van zijn’. Het pad terug naar wie je werkelijk bent, kan smal zijn en vol valkuilen en obstakels. Ik vier op donderdagen, dag van De Ziel. Stukje bij beetje ben ik vanaf mijn jeugd het overzicht en de controle op wat er zich zoal afspeelt in mijn ziel kwijtgeraakt, vanwege angst en twijfel.
VERANDERING
Misschien ben je in de bloei van je leven. Maar het kan ook zijn dat je je door verlieservaringen begeeft in het duister. Misschien ervaar je stress, schuld en pijn. Alsjeblieft, vergeef jezelf. Sterker nog, je bent al vergeven, omdat er krachten in deze wereld werkzaam zijn die je bijstaan. Krachten, die je niet veroordelen of in een hokje plaatsen. Los van wat anderen van je vinden, los van hoe misschien het verleden haar tol heeft geëist. Er is maar een weg: wees en blijf trouw aan jezelf.
Verandering is uiterst ingewikkeld. Als je jezelf jarenlang wijs maakt, dat je niets waard bent en je jezelf ondergeschikt maakt aan anderen, heb je wel een keuze om een andere weg in te slaan. Velen zijn je voorgegaan. Onze ziel wil erkend, bemind en gewaardeerd worden.
Als ik in de krant lees hoe jongeren massaal zich sterk maken voor een beter klimaat, is het aan oudere generaties om aan hun oproep gehoor te geven. Ik vraag me dan ook af hoe het gesteld is met mijn studiegenoten van de universiteit. Zij en ik weten als geen ander dat er allerlei belangen spelen bij het maken van nieuw beleid. Geduld is een schone zaak, maar hoeveel tijd is ons nog gegeven om de desastreuze gevolgen van de consumptiemaatschappij een halt toe te roepen?
Op deze dag, dag van De Ziel, tel ik mijn zegeningen. Ook ik heb mezelf overvraagd en mijn ziel raakte verstrikt in tegenstrijdigheden, doordat ik me op een ongezonde manier hechtte aan het leven. Het kost me nog steeds moeite om voor mezelf te kiezen en me niet druk te maken over de toekomst van mezelf en diegenen, die me dierbaar zijn. Ik zoek rust nu, na jarenlang in filmhuizen te hebben gezeten waarin verontrustende films waren te zien. Aan het einde van mijn dag ga ik slapen zonder gewetensbezwaren.
Heb een goede dag.
Reactie plaatsen
Reacties