Wederopbouw

DE DRAAD WEER OPPAKKEN

Na de Tweede Wereldoorlog begon in 1945 de Wederopbouw van Nederland. Wat voor vitaliteit, uithoudingsvermogen en geloofsovertuigingen zouden er nodig geweest zijn voor deze bijna onmogelijke opgave? Het moet bijna ondoenlijk zijn geweest. De vele verliezen en doden, die geleden waren zorgden voor veel verdriet en sprakeloosheid. Toch gingen mensen aan de slag om Nederland er weer bovenop te helpen. 

Zo ook mijn grootouders en ouders. Mijn opa van mijn vaderskant was eigenaar van café Sport in Vogelwaarde en mijn opa van mijn moederskant was aannemer in Kuitaart. Er viel natuurlijk veel puin te ruimen. De verwoestingen in Nederland waren hemel schreiend. Rotterdam, maar ook Middelburg is gebombardeerd geweest. Toch zien we hier de bereidheid van ons volk om vanuit dat gezamenlijke verlies en vanuit de overwinning van de Geallieerden op de Duitsers om de draad weer op te pakken. 

Ik ben nu twee weken thuis. En ook mijn leven is een puinhoop. Op de kliniek kregen we regelmatig te maken met mensen, die suïcide pleegden. Ik ben zelfs naar twee diensten in het Stiltecentrum geweest, waarbij we afscheid moesten nemen van deze mensen. Afschuwelijk! Toch zeker voor de familie. Ook in onze familie heeft na Corona een neef een geslaagde suïcidepoging gedaan. Gelukkig, voor mij en velen met een psychische aandoening is er veel te doen rondom suicidepreventie. Zie je het niet meer zitten, bel dan nu 113. Ikzelf zou het regelmatig doen, aangezien ik alles had verloren, waar ik jarenlang voor had gewerkt: mijn baan als hulpverlener bij Emergis, mijn huwelijk, mijn vrienden, mijn woning aan de Nieuwe Vlissingseweg, mijn hond, Noortje.  

GAZA

Ook ik moet nu beginnen aan de wederopbouw van mijn leven. Troep moet worden opgeruimd. Er moeten nieuwe afspraken worden gemaakt voor daginvulling. De post, de was, koken, de boodschappen en medicatie. Alles moet op de schop en opnieuw geleerd worden. Ik weet uit ervaring, dat dit tijd kost. Ook bijna ondoenlijk? Om iets te kunnen leren is er eindeloze herhaling nodig. Zo heb ik mijn liedjes in de scenario's Julianastraat en Love and Fear ook geschreven: eindeloze oefening in het spelen met akkoorden, klank, toon, ritme en tempo. 

De Mensen in Gaza heb ik op beelden van de NOS ook zien terugkeren naar hun kapotte huizen. Ook daar begint de wederopbouw. Zoiets red je niet zonder steun. Ik kan ook niet zonder steun. Deze week komt een Sociaal psychiatrisch verpleegkundige  (eng woord, als je het mij vraagt), kennismaken met een huishoudelijke hulp. En zo begint mijn tweede jeugd. Hier in de Witte Wijk van Oost-Souburg. 

Heb een goede dag!