Donderdag, dag van de Ziel

SPRUITJES

Zoals gezegd, op donderdag laten we religie en geloof links liggen. Gelovende mensen deden me vroeger denken aan de lucht van gekookte spruiten. Ik moest er niets van hebben. Ik woonde in Koudekerke en vond het tevens vreemd als mensen de deur op slot hadden als ik aanbelde aan diezelfde deur.  Er was iets gebeurd in mijn denkwereld en gevoelsleven. We keken bij ons thuis elke dag het nieuws, inmiddels had ik op mijn twaalfde te maken gekregen met De Dood en ik ontdekte, dat ik in sexuele beleving ´anders´ was dan mijn leeftijdsgenootjes. 

Ik ging naar een openbare basisschool en ook op de middelbare school bestond geen aandacht voor religie. Op een dag verschenen er jehova´s getuigen aan de deur. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik deed de deur open en mijn moeder stond een eindje achter me bij de deur van de woonkamer naar de gang. Nog voordat deze mensen hun verhaal konden doen besloot ik ze met Darwin te confronteren. Ik had namelijk besloten, dat religie de oorzaak was van veel oorlogen. Verbaasd vroegen de jehova´s, twee mensen keurig netjes gekleed en met aktetas in de hand, of ik dat soort ideeën op school onderwezen kreeg. Mijn moeder was bang en riep mij terug. Het kon mij weinig schelen hoe die situatie afliep, want ik had zelf geen angst. Maar goed, moeders hebben altijd gelijk, dus de deur gooide ik met een klap dicht. Ziezo.

GALERIE DE KAAI

Al snel komen we uit bij het de gedachtengoed van Kant, Voltaire en het deïsme en uiteindelijk het secularisme, welke vandaag de dag nog hoog in het vaandel staat. Vandaar mijn idee om dag van de Ziel in het leven te roepen, waarbij volgens grondlegger Kant er uit wordt gegaan van de zuivere rede, ingegeven door wat de zintuigen waarnemen. 

Gisteren schreef ik uitgebreid over mijn ziekte. De dag ervoor zou ik voor het eerst deelnemen aan de activiteiten bij galerie De Kaai in Goes. Alles zou in een stroom versnelling komen. Ik huilde om zoveel gebrek aan saamhorigheid in Nederland. Ik werk vanmiddag weer bij de galerie. Het is de bedoeling, dat ik er ga schilderen op dinsdag en donderdag. Op woensdag ochtend praten we met elkaar over een thema, bijvoorbeeld mist, om er uiteindelijk een gedicht van te maken.

Feit is, dat met het schrijven, componeren, dichten en schilderen, dat het me allemaal teveel zou worden gisteren. Ik ben nog steeds opgenomen en het scenario 'Julianstraat' ligt bij twee producenten, IDTV en Filmnl, te wachten op beoordeling. Diep vanbinnen huist er in mij een groot verlangen om goed te doen. De realiteit is echter onderhevig aan wetten en praktische bezwaren. 

We leven vandaag op de dag van De Ziel tussen twee polen, de innerlijke drijfveer geïnspireerd door het credo 'De mens is de maat der dingen' aan de ene kant en de realiteit aan de andere kant. Mijn verdriet bestaat eruit, dat deze twee onverenigbaar lijken te zijn. De druppel, die de emmer deed overlopen was een foto van een tank tijdens een oefening van Defensie op de voorpagina eerder deze week. 

Heb een goede dag!